ریشه شناسی لواسان
مرحوم دکتر حسین کریمان نگارنده کتاب قصران کلمه لواسان را در میان منابع مورد استفاده، نخستین بار در این روایت که مربوط به سال ۴۳۸ هجری است در نام این کوه یافت و گویا ظاهرا میتوان چنین پنداشت که در اصل نام این کوه بوده و بعدها توسعا پهنه دامنه آنرا نیز به مناسبت لواسان خواندند.
در باب نام آن وجوه تسمیههایی ذکر کردهاند که ظاهرا هیچ یک با حقیقت سازگار نمینماید. برخی آنرا از لواسه گرفتهاند و گویند لواسه به معنی کف دست و ناواست و این بخش ناوشکل است و حال آنکه این بخش کوهستانی است. همچنین جمعی از مردم محل مدعیند که چون در آبادیهای این بخش روباه زیاد است و روباه را لواس گویند، بدین سبب این پهنه را لواسان خواندهاند. گمان نمیرود که این شایعه را نیز رویی در صواب باشد، زیرا نخست آنکه در کتب لغت مورد استفاده چنین معنایی برای لواس ذکر نشده، دیگر آنکه معلوم نیست که آبادیهای این پهنه بخصوص بیش از آبادیهای پهنه مجاور آن روباه داشتهاند و روباه را به زیستن در این محل علاقه خاصی بوده باشد.
به نظر نگارنده این کلمه ترکیبی است از لو و اسان و لخت اخیر از کلمه آسدن در پهلوی به معنی برآمدن و سرزدن (خورشید) اشتقاق دارد و لواسان به معنی تیغه کوهی که خورشید از آن سر بر می زند یا تیغه طلوع است با توجیهی بدین تلخیص: پهنه لواسان و خاصه کوه دماوند در مشرق قصران افتاده است یعنی آنجا در هر بامداد در پهنه شمالی ری قدیم و طهران کنونی آفتاب از آنجا سربرمیزند. شیوه ایرانیان بوده است که آغاز بامداد را به بر آمدن خورشید از پشت کوه یاد می کردهاند، این دعوی را شواهد فراوان است و نمونه را به ذکر چند بیت از چند شاعر بزرگ بسنده میکند.
جنیدی از ادیبان و شاعران دانشمند سده چهارم که در دستگاه صاحب عباد منزلتی داشت سروده:
شبگیر صبوح را ز سر گیر بر بانگ خروس و ناله زیر
خورشید که برزند سر از کوه آن به که خورد ز جام تشویر
فردوسی به این صورت سروده است :
چو خورشید تابان برآمد ز کوه برفتند گردان همه همگروه
و در سروده دیگر:
چو خورشید برزد سر از برز کوه میانها ببستند توران گروه
چو برزد سر از کوه تابنده شید برآمد سر و تاج روز سپید
منوچهری نیز بدین نحو سروده است :
سر از البرز برزد قرص خورشید وخون آلوده دزدی سر ز مکمن
در اوستا، البرز محل طلوع و غروب خورشید دانسته شده و در مهریشت بند ۱۱۸ آمده است: (با ستایش پسین، یا ستایش پیشین، من تقرب میجویم مادامی که خورشید از بالای آن (کوه) بلند هرا (هرابرز یا البرز) طلوع کند و غروب نماید) و در وندیداد چنین آمده است: (برخیز ای خورشید با اسبان تندرو از میان کوه البرز عبور کن و جهان را منور و روشن گردان.
مطلب جالبی بود برام ممنون
ممنونم
املاک لواسان عزیز
بسیار عالی واقعا جالب بود
متشکرم
موفق باشید
اطلاعات جالبی بود در مورد لواسان ممنون از املاک لواسان
خواهش میکنم املاک لواسان هم از شما تشکر میکنه
سلام
آفرین و درود برشما املاک لواسان
متشکرم
خانم گلدار ارادت داریم خدمتتون
مرسی که در املاک لواسان نظرتون رو منعکس کردید